مونوکسید کربندر زندگی عمدتاً ناشی از احتراق ناقص مواد کربنی یا نشت مونوکسید کربن است. هنگام استفاده از اجاق های زغال سنگ برای گرمایش، پخت و پز و آبگرمکن های گازی، به دلیل تهویه ضعیف می توان مقدار زیادی مونوکسید کربن تولید کرد. هنگامی که یک لایه وارونگی دما در پایین اتمسفر وجود دارد، باد ضعیف است، رطوبت زیاد است، یا فعالیت پایین پایین، ناحیه انتقال فشار بالا و پایین و غیره وجود دارد، شرایط آب و هوایی برای انتشار و حذف مناسب نیست. آلاینده ها به ویژه در شب در فصول زمستان و بهار به ویژه در صبح و صبح مشهود است و پدیده دوده و گاز خروجی از آبگرمکن های گازی صاف و یا حتی معکوس نمی شود. علاوه بر این، دودکش مسدود است، دودکش در جهت باد است، محل اتصال دودکش سفت نیست، لوله گاز نشتی دارد و دریچه گاز بسته نشده است. اغلب می تواند منجر به افزایش ناگهانی غلظت مونوکسید کربن در اتاق شود و تراژدی مسمومیت با مونوکسید کربن رخ می دهد.
مونوکسید کربن یک گاز خفه کننده بی رنگ، بی مزه و بی بو است که در محیط های تولید (اجتماعی) و زندگی وجود دارد. مونوکسید کربن اغلب به عنوان "گاز، گاز" شناخته می شود. در واقع، اجزای اصلی گازی که معمولاً به آن «گاز زغال سنگ» می گویند متفاوت است. "گاز زغال سنگ" عمدتاً از مونوکسید کربن تشکیل شده است. "گاز زغال سنگ" وجود دارد که عمدتا از متان تشکیل شده است. . جزء اصلی "گاز" متان است و ممکن است مقدار کمی هیدروژن و مونوکسید کربن در آن وجود داشته باشد. در میان آنها، خطرناک ترین مونوکسید کربن است که در اثر احتراق ناقص "گاز زغال سنگ" که عمدتاً از مونوکسید کربن و "گاز زغال سنگ" عمدتاً از متان، پنتان و هگزان تشکیل شده است، تولید می شود. از آنجایی که مونوکسید کربن خالص بی رنگ، بی مزه و بی بو است، مردم نمی دانند که آیا "گاز" در هوا وجود دارد یا خیر، و اغلب پس از مسموم شدن آن را نمی دانند. بنابراین افزودن مرکاپتان به "گاز زغال سنگ" به عنوان "هشدار بو" عمل می کند که می تواند مردم را هوشیار کند و به زودی متوجه نشت گاز شده و بلافاصله اقدامات لازم را برای جلوگیری از انفجار، آتش سوزی و حوادث مسمومیت انجام دهد.